Mijn Unieke Ascentieproces ~ Over de Ontwikkelingen en Ontdekkingen in het Begin…

Mijn Unieke Ascentieproces: Over de Ontwikkelingen en Ontdekkingen in het Begin…

Lieve Lezers van Denk Met Je Hart,

Hier is dan al het volgende deel van mijn unieke proces van Ascentie, waarin ik heel veel leerde. Ja inderdaad, sneller dan ik zelf verwachtte. Ik wil jullie vragen geen al te streng oordeel te krijgen over hoe er met mij omgegaan werd. Dit heeft allemaal een reden, en de meeste redenen kunnen op dit moment in de tijd nog niet verteld worden. Ik kies er ook zelf voor om dit voor nu stil te houden.

Ja, het is waar, dat ik in het begin er totaal geen benul van had waar ik in terecht zou komen, maar het dient allemaal een hoger doel. Geleidelijk aan werd mij het één en ander duidelijk, en via dit proces wordt de weg geplaveid om de Ascentie van de Aarde en haar Mensheid naar 5D, soepel te laten verlopen. Hoewel het in het begin van dit hele proces zeer zeker geen pretje voor mij geweest is, wil ik er ook met nadruk bij vermelden dat hoe ruw of grof het ook mag schijnen te zijn dat er met mij omgegaan werd, vanaf het moment dat ik mijn eigen leven toebedeeld kreeg men er altijd voor zorgde dat als ik, of zij, pijn of ongemak in mijn lichaam registreerde(n), zij zich meteen terugtrokken en er alles aan deden om die pijn of het ongemak te doen laten verdwijnen.

Voor dit proces van 3D/4D met de hogere dimensies uit te lijnen, is dus dit alles opgestart, om ons alsook degenen in de hogere dimensies wakker te schudden aangaande zaken die moeten veranderen. Zaken die men moet gaan begrijpen, weten, onderkennen enzovoorts. Zowel persoonlijk als collectief in het hele 13 Dimensionale systeem.

Lees ook nogmaals het inleidende stukje dat ik bij het eerste deel geschreven heb ... het zal je helpen het één en ander in een juist perspectief te plaatsen.

Ik wil dan ook nog met nadruk zeggen dat jullie proces totaal niet zal lijken op mijn proces. Jullie proces zal veel soepeler in z’n werk gaan, bijna onopgemerkt en ook veel meer geleidelijk durf ik wel te zeggen. Want de Hogere Zelven zullen zeer zeker hun leringen trekken uit het proces waarin ik terechtgekomen ben.

Dit tweede deel gaat uiteraard grotendeels over zaken die wel verteld kunnen worden … Wanneer ik verder zal gaan met de rest dat blijft nog even een vraagteken. Ook zullen omstandigheden in de wereld of dingen die in de boodschappen vanuit de Hogere Dimensies verteld worden of mijn contact met mijn Team een soort van barometer zijn over wanneer ik daarmee naar buiten zal komen.

Klik hier om het eerste deel te lezen: Mijn Unieke Ascentieproces, over Wie en Wat ik Ben

En hier is het tweede deel….

*****

Diezelfde week op vrijdag zou ik nogmaals een initiatieproces ondergaan, via een andere leerling. Dat had te maken met het kristallijnen lichaam, maar ik kan niet precies boven water krijgen wat er toen precies moest gebeuren. Het ging er in ieder geval om, dat ik steeds meer en meer licht in mijn lichaam zou kunnen vasthouden…. Deze leerling, was nogal kortaangebonden. En ik was ook niet in mijn beste doen, want ik zag alweer een nacht van slaap verloren gaan aan een langdurige initiatie.

Het was belangrijk dat ik mijn focus op mijn hart gericht hield, ik weet niet meer precies waarom dat was. Maar omdat mijn zuster in mij was, was dit alles geen probleem, iets dat ze de leerling probeerden duidelijk te maken en hij niet snapte. Ik kreeg steeds een kort tikje van hem dat ik me moest concentreren om mijn focus op mijn hart gericht te houden, en mijn gedachten/focus dwaalde natuurlijk voortdurend af. Ik moest het uiteindelijk zelfs opzettelijk doen, en ik deed dat trouw.

Ik was niet blij met deze knaap en zijn ietwat koude benadering van de patiënt, zal ik maar zeggen. Toen ik uiteindelijk even opstond om naar het toilet te gaan besefte ik waar ik mee bezig was, en stuurde de jongen mijn Onvoorwaardelijke Liefde en vergiffenis en ik vroeg ook vergiffenis voor mijn ongeduld over het feit dat hij op moest schieten. Dit was helaas voor hem het teken dat hij gezakt was. Een andere man nam zijn plaats in en ging daarna aan het werk met me, nadat de leerling was verteld waar hij gefaald had. 

Ondertussen bleef Sanat trouw aan het werk met de energieën via en met mij, en ontdekten we zaken in het boek die betekenis hadden voor bepaalde zaken. Ik kan ze me nu niet meer zo één, twee, drie herinneren, maar zodra ik het boek ooit weer eens zal lezen, zal ik ze vermoedelijk haarfijn weer weten.

Sanat was ook bezig mij te leren hoe ik inbreuk op mijn privacy van gedachten kon herkennen, in de vorm van gedachten dus of van beelden die in je bewustzijn geplaatst zouden kunnen worden. Hij deed dat te pas en te onpas, beelden en gedachten in mijn hoofd/bewustzijn brengen die niet van mezelf waren, en op een gegeven moment begon ik hem daar vragen over te stellen. “Waarom moet dat? Ik dacht altijd dat jullie van Liefde zijn en dat er geen vijandigheden plaatsvinden daar bij jullie, of heb ik dat verkeerd.”

“Nee.” was zijn antwoord.

Na daar een poosje over nagedacht te hebben vroeg ik, “Heb jij dan ooit ervaren dat iemand gedachten of beelden in je bewustzijn plaatste?”

“Nee.”

“Waarom onderwijs je het dan? Hebben mijn zuster en Sananda dit ook moeten Leren?”

“Ja.”

Over waarom hij het onderwees daar kwam toen dit aspect zich afspeelde geen goed antwoord op. Ik vroeg mijn zuster of zij ooit een inbreuk als deze in haar bewustzijn ervaren had. Dat was niet het geval … “Dus Sanat, dan ben je iets aan het onderwijzen dat helemaal niet nodig is?” Daar werd aarzelend op gereageerd. “Heeft jouw vader jou hierin onderwezen?”

“Ja.”

“En heeft hij dat dan ooit meegemaakt?”

“Nee.”

“Dus het is zinloos onderwijs.”

“Ja, als je het zo bekijkt wel ja…”

Dat bleek het inderdaad te zijn, en het was Moeder God die mij aanstuurde om dit te gaan vragen en tot deze slotsom te komen. Men moest stil gaan blijven staan over de zinvolheid van iets dat onderwezen werd. En langzaam maar zeker zou via dit proces duidelijk worden waarom hierover nagedacht diende te worden … maar ook of dit misschien nog ergens anders symbool voor zou kunnen staan. Dat is echter op dit moment in het verhaal nog niet van belang.

Dit aspect werd in ieder geval op dat moment uit het onderwijssysteem geschrapt. Daar was ik wel blij mee, want ik voelde me er niet echt prettig onder door op deze manier gemanipuleerd te worden, alhoewel dat vandaag de dag echt wel gedaan wordt door mijn GZ. Maar ja, dat is dan ook in het kader van het proces…..

Er bestaat een vreemd en in onze ogen hard en moeilijk onderwijssysteem in de Hogere Dimensies. Ik zal hier later enige uitleg over geven…

Ik kwam steeds verder in mijn initiatie proces terecht, en dat bestond uit het bloot leggen en duidelijk bekend maken van allerlei soorten van indoctrinaties, opgelegde en zelfopgelegde waarden en normen die hier op Aarde bestaan. Die ingevoerd zijn door de duisteren. Hoe de duisteren de mensheid bespelen op allerlei soorten van manieren. En dat zijn er heel veel, dat kan ik je verzekeren. Heel veel werd via mijn lichaam geprobeerd duidelijk te maken, maar ook door mij aan bepaalde zaken te laten denken, vaak gebeurde dat als ik mijn gedachten de vrije loop liet gaan over iets en dan als vanzelf kwam ik bij iets terecht dat van alle zijden bekeken en uitgelegd moest worden voor plaatsing in het Collectieve Bewustzijn van de Mensheid. Of iets werd met mijn lichaam gedaan en ik moest daaruit afleiden wat er bedoeld werd. Meestal negatieve zaken, en ik moest dan uitweiden over hoe iets werkte of toegepast werd in/op onze wereld. Als dat naar tevredenheid beantwoord/verteld was, werd dat in een blok van een paar her/er/onderkende zaken bij elkaar geplaatst, en via het snelle en sterke hoofdschudden via mij in het Collectieve Bewustzijn van de Mensheid verankerd.

Ondertussen probeerde mijn zuster zich steeds meer thuis te voelen in mijn lichaam en probeerde ook handelingen van mij te volgen. Zo zat ik dan bijvoorbeeld te typen, en dat doe ik met alle tien de vingers, en probeerde zij mee te varen als het ware, maar ik merkte dat vrij snel op natuurlijk, want mijn soepelheid van het typen was onmiddellijk verdwenen, en aangezien ik dus heel snel type, kon ze mij ook niet bijhouden. Mijn handen begonnen dan al snel te trillen. Dan vroeg ik aan haar of ze probeerde om me bij te houden. Het antwoord was natuurlijk ja. Ik probeerde dan wel om langzamer te typen, maar dat typt voor mij voor geen meter, dus ze trok zich ook altijd vrij snel weer terug. Ook ervoer ik soms dat als ik naar boven liep, de trap op, zij ook meeliep. Om te voelen hoe dat was, hoeveel kracht ik gebruikte om mezelf omhoog te duwen. En het mooiste moment was eigenlijk wel toen ze in de supermarkt mij duidelijk wist te maken dat ze via mij wilde lopen. Ik bestuurde dan de winkelwagen, terwijl zij mijn benen bestuurde. Ik had daar geen probleem mee, en gaf het stuur aan haar over … Langzaam werd een been net boven de knie opgetild. Dat is een vreemd gevoel voor mij natuurlijk, want voor mij is het een vloeiende beweging van het gehele been. Diverse spiergroepen worden gelijktijdig in werking gezet om de voortgaande beweging te maken. Zij moest echt nadenken over wat ze moest doen. Dus dat die spieren aangespannen werden was voor mij een vreemde gewaarworden. Ze tilde het been op en bewoog het naar voren. Ze vergat echter om ook de voet een beetje op te tillen, en dus wezen mijn tenen altijd omlaag en kwam ik ook zachtjes op de voorzijde van de voet terecht, in plaats van op de hak. Maar ik liet haar gewoon haar gang gaan, zei er ook niets van. Langzaam kwam ze op gang en raakte ietwat vertrouwd met de beweging. Ik stuurde de kar en zij liep, we stonden stil als we een artikel moesten pakken en dan ging het weer verder. Ze heeft zo ongeveer door de rest van de winkel gelopen, en uiteindelijk ging het een stuk beter en sneller ook. Maar die voet bleef wel naar beneden wijzen, die spiergroep werd vergeten.

Dat zij ook met haar eigen werk verder ging bleek als ik op gegeven momenten lichtflitsen onderin mijn linkeroog zag. Ik kwam erachter dat, als ik dat zag, er iemand ‘binnen’ gekomen was om met mijn zuster te praten of te werken. De helderste flits die ik steeds zag bleek vaak Aartsengel Michael te zijn, soms AE Gabriel of ook AE Zadkiel. Een andere keer bij wat zwakkere lichtflitsen kwam ik erachter dat het El Morya was of St. Germain. Er was veel contact met al deze hogere dimensionalen die wij hier op Aarde ook kennen. Maar uiteraard kreeg ik niets mee over waarvoor zij langs kwamen. Toen het allemaal wat meer gewoon was geworden, en ik wist wie er binnengekomen was, begroette ik hen soms en soms vroeg ik hen ook wel eens wat en antwoorden ze me trouw met een hoofdbeweging van Ja of Nee. Het waren alleen die lichtflitsen onderin mijn linkeroog die me vertelden dat het beslist wel druk was binnenin mij, maar verder merkte ik daar helemaal niets van.

Uiteindelijk kwamen we in het proces op het punt aan dat beseft werd dat Elohim (mijn zielpartner) hier naar toe moest komen, om te helpen met het initiatieproces. Een boodschap werd verstuurd en het wachten was op hem. Al wat kwam geen Elohim, en ik ging op een gegeven moment naar bed, want het was al een eindje na middernacht. Toen ik in bed lag, had ik nog iets van een klein gesprek met Sanat, en op een gegeven moment leek het of er een kusje op mijn neus geduwd werd. Ik schrok een beetje terug en vroeg of Sanat mij net een kusje gegeven had. Maar hij schudde mijn hoofd van nee. Hij was dat niet geweest. Er ontstond nog even de vraag of het echt een kusje geweest was … ja, dat was het werd er geantwoord. Er werd toen aan mijn borstkas getrokken dat ik van mijn linkerzijde om moest rollen zeg maar. Ineens besefte ik wat het zou kunnen zijn.

“Is mijn zielpartner hier?”vroeg ik. Ik kreeg een bevestigend antwoord. Oeps…. … … … Maar ook wilde ik het niet geloven, en dacht dat ik er weer eens tussen genomen werd… Ik draaide me weer op mijn linkerzijde, en meteen werd er weer aan me getrokken en ook stroomde er een enorm gevoel van Liefde door me heen. Pure liefde kan je wel zeggen. Ik dacht uiteraard dat dat van hem was, maar, leerde ik veel later, dat kon hij nog niet voor elkaar krijgen op dat moment omdat hij zoiets nog leren moest. De gevoelens van Liefde waren van mijn zuster afkomstig om mij duidelijk te maken dat hij echt hier bij ons was. In de vroege ochtend van 17 November 2016 werd aan mij bekend gemaakt dat Elohim in mijn leven gekomen was. Hij had mij al eerder gezien, maar nu zou hij hier voor vast blijven. Hij was niet meer van plan te vertrekken, en zal uiteindelijk in zijn lichtlichaam zijn leven hier samen met mij oppakken, en dan zullen we hier 10 jaren samen met mijn zuster en zijn broer, de Aarde en de mensheid gaan helpen/ondersteunen met de Ascentie. Daarna gaan mijn zuster en ik met beide Elohim mee naar hun sterrenstelsel. Geen idee voor hoelang…. En ik heb ook geen idee wat we daar zullen gaan doen… 

Nee, ik weet nog steeds zijn naam niet, en ook die van mijn zuster niet… Dat kan ook niet met de gebrekkige communicatie die wij hebben van ja en nee en dat ik alles vragen moet. Maar hopelijk ligt de langste tijd achter ons, aangaande het feit dat hij niet hier in de fysicaliteit samen met mij mag zijn…. Dit feit, dat hij astraal bij mij is en ik dus gewoon hier in de fysicaliteit, zou later ook nog voor problemen gaan zorgen….. Iets, waar ik nu van overtuigd ben, geen rekening mee gehouden werd door mijn Goddelijke Zelf. En dat heeft alles met onze speciale nieuwe vorm van Liefde te maken….

Dus hij deed nu ook mee aan de initiaties, maar ook al snel zou blijken dat hij bepaalde zaken zou gaan weigeren om te ondernemen, zaken die ons Goddelijke Zelf van hem vroeg om te doen, en die zij uiteindelijk zelf moest gaan uitvoeren, alhoewel dit niet aan mij bekend gemaakt werd.

Mijn Elohim heeft zich via mijn innerlijke geestelijke oog aan mij laten zien, heel in het begin, en dit was omdat hij iets deed voor het initiatieproces. Daarna ook nooit weer…. (frons) Hij beeldde van alles en nog wat uit, dat ik moest her/onderkennen, en waar ik een naam aan geven moest. Dus soms waren zijn uitbeeldingen potsierlijk en kolderiek, en dat ik hem echt een beetje ontspannen zag was pas aan het einde, toen ik in slaap moest vallen en dat niet deed en hij hoofdschuddend naar me toe kwam lopen en zei, dat ik niet deed wat ik verondersteld werd om te doen. Ik hield me niet aan het plan. Hij had eerder alle karaktertrekken van mij tot uitdrukking gebracht via de lichamelijke expressie, maar was vergeten om mijn koppigheid ook tot uitdrukking te brengen…. Dus dat in slaap vallen ging niet gebeuren. Ik werd trouwens ook wakker gehouden…., door het Goddelijke Zelf. Toen ik dan uiteindelijk toch zogenaamd in slaap was gevallen, hoorde ik (ja, op dergelijke momenten kan ik echt horen wat er gezegd word, net zoals bij de eerdere twee initiatieprocessen om mij van mijn lichaam los te maken, en die voor het Kristallijnen Lichtlichaam) dat mijn zuster hem probeerde over te halen de Liefde met mij te bedrijven, wat hij, na enige aarzeling, pertinent weigerde om te doen, omdat hij vond dat dit hetzelfde was als een verkrachting. Ik was onnoemlijk trots op hem, want hij had natuurlijk gelijk. En later ontdekte ik dat ook hij hier en daar door een initiatieproces in mijn initiatieproces heen ging, dus hier slaagde hij met vlag en wimpel.

Wat in gedachten gehouden moet worden is, dat hij en ik in de derde dimensie geboren zijn, en dat wij elkaar nog nooit eerder ontmoet hebben. Dit in tegenstelling met alle andere Lichtwerkers, Sterrenzaden, Mensen enzovoorts, die een geschiedenis hebben met hun zielpartners. Dat hebben Elohim en ik niet.

Nadien volgde een nogal seksueel getint initiatieproces, waarvan ik dacht dat Elohim daar ook aan deelnam, wat uiteindelijk niet het geval bleek te zijn. Heel in het begin nam hij er wel aan deel, en toen leerde ik dat zielpartners in de Hogere Dimensies zich allemaal geuren eigen maken, om de zielpartner te laten ruiken. Zo is er bijvoorbeeld een geur van “Ik hou van je” of als ze het niet met je eens zijn … “Ik ben boos” -- “Ik ben geïrriteerd” Of wat meer alledaagse uitdrukkingen … “Het is goed” -- “Het geeft niet” enz. Voor alle soorten van emoties of gevoelens hebben ze een geur. En ik kreeg in het begin de heerlijkste geuren te ruiken. Overheerlijk, en ik leek ze in mijn hele wezen op te willen nemen….

Inmiddels heb ik mezelf ook een geur toegeëigend, alhoewel ik het mijn Elohim niet kan laten ruiken, om hem via die geur te vertellen dat ik van hem houd. Ik bezit die gave nog niet van me geuren eigen te maken en deze hem te laten ruiken. Ik heb al wel een hele lijst samengesteld … maar ja … en dus nam ik de bloem van de geur die ik wilde gebruiken om hem te vertellen dat ik van hem houd, en als ik dat dan wil vertellen zonder woorden, laat ik hem via mijn gedachten die bloem zien… Inmiddels heeft hij zich deze overheerlijke geur ook eigen gemaakt, tijdelijk natuurlijk, totdat ik het zelf kan, en laat me die geur af en toe ook ruiken … Dus dan zeg ik zoiets ingewikkelds als, “Dank je wel Elohim om mij te laten weten, dat ik je wil vertellen dat ik van je houd, door mij die geur te laten ruiken.” en schiet hij, via mij, in de lach. Ja, we hebben soms ook beslist plezier met elkaar. Zo heb ik hem al eens een boom vol met deze bloemen gegeven, of ik heb deze bloemen in mijn geestesoog op hem neer laten regenen….

Maar uiteindelijk verdwenen die overheerlijke geuren van hem, en dat vond ik vreemd, maar dacht er verder ook niet over na. Uiteraard was dat omdat hij zich teruggetrokken had…. Hij was het niet eens met de wijze van handelen via het initiatieproces … En nu achteraf gezien kan ik hem dat ook niet kwalijk nemen, want ik zou hetzelfde gedaan hebben. De seksuele handelingen werden intenser en grover ook, allemaal zaken die in het Collectieve Bewustzijn van de Mensheid opgenomen moesten worden, terwijl mijn Goddelijke Zelf dus de rol van de Duisteren speelde … En, zoals ik in deel 1 ook vertelde, moest dit opgenomen worden in het Collectieve Bewustzijn van de Mensheid, zodat de Mensheid de indoctrinaties enzovoorts sneller kan her/erkennen en begrijpen en deze dan los kunnen laten. 

En eigenlijk als je er goed over nadenkt, zou zoiets ook nooit van een zielpartner gevraagd mogen worden om daaraan deel te nemen. Wat aangeeft dat het Goddelijke Zelf ook niet alles in het juiste perspectief wist/weet te zetten of te zien…. De seksuele handelingen werden zelfs uitgebeeld** als verkrachtingen binnen het huwelijk, buiten het huwelijk en op wat voor manieren en met wat voor redenen dan ook. Ik moest dat allemaal onderkennen en omschrijven, en ook aangeven hoe men dan wel met elkaar om diende te gaan, waardoor het komt dat men denkt op een bepaalde manier te moeten handelen of om te gaan met iemand of anderen, zodat het in het Collectieve Bewustzijn verankerd kon worden. En dat gebeurt omdat de Mensheid, wanneer zij ontwaken, de onjuiste gedragingen aangaande de seksualiteit, onjuiste aannames aangaande de partner, wat door indoctrinaties en dergelijke ons aangeleerd werd, dan sneller kan herkennen en genezen binnenin zichzelf. 

** En dat was het ook, het werd via mijn lichaam tot uitbeelding gebracht, dus niet het echte werk zal ik maar zeggen….

Ook moet vermeld worden dat Sanat hier ook niet aan deelnam, hij leek meer op de achtergrond te staan. En ik leerde later dat ook hij bepaalde zaken weigerde en dus niet goedkeurde.

Maar ten tijde van het ontdekken van die heerlijke geuren die mijn zielpartner me liet ruiken, probeerde ik hem ook uit te dagen wat speelser te zijn, maar dat lukte niet echt. Ze deden het doen voorkomen, toen ik daaraan dacht, dat hij niet wist of goed in de gaten had wat ik wilde. Maar ik weet nu dat hij dat gewoonweg niet wilde. En ik zat ook in een specifieke initiatie voor de Mensheid om op het seksuele vlak vele negatieve zaken bloot gelegd te krijgen en te verduidelijken, daarna uit te leggen hoe het dan wel zou moeten zijn. Want dat laatste was natuurlijk ook een ‘must’, ook dat moest in het Collectieve Bewustzijn verankerd worden.

Ik herinner me nu dat ik Sanat aangaande iets anders ook al eens uitgedaagd had. Dat was veel eerder en heel in het begin en niet tijdens dit seksueel getinte proces. Ze wilden dat ik me omdraaide of op bepaalde manieren bewoog of mezelf in de één of andere positie plaatste, zodat met de energieën en mijn lichaam gewerkt kon worden of zo, en omdat ik wist dat ze ook mijn lichaam ietwat konden besturen, zei ik iets in de trant van, “Doe het zelf maar”. Ik wilde wel eens weten hoe sterk ze nu dan toch zouden kunnen zijn. Nou, daar kwam ik achter... Hij had mijn hele lichaam onder controle en bewoog me in één vloeiende beweging in een bepaalde positie. Dat was even schrikken, maar ook meteen besefte ik dat ik totaal niet bang was. Dat drong onmiddellijk tot me door. Ik had een groot vertrouwen… Maar ik wist wel waar hij, en de anderen ook, tot toe in staat zou kunnen zijn. Op de één of andere manier gaf me dat een veilig gevoel…..

Zo tussen de initiaties/processen door werd ik ook aangezet over het één en ander na te gaan denken, en we ontdekten beslist het één en ander in die begintijd, vandaag de dag ook trouwens, maar op een geheel ander vlak.

Omdat ik vanaf het jaar 2001 een ziekte ontwikkeld had, Sarcoïdose, welke zich merendeels nestelde in mijn lever, milt en middenrif gebied, was dit alles een zwak punt in de processen wanneer er met mijn lichaam gewerkt werd. Het middenrif gebied verzwakte daardoor aanzienlijk, tot aan het punt dat het zou gaan scheuren. Er kwam zoveel spanning op te staan, dat het mij beslist veel pijn opleverde. En tweemaal werd dit punt bereikt.

Iets eerder in het proces had ik ontdekt dat het Lichaamselementaal mij kon helpen door dingen in mijn lichaam te genezen of te verzachten die ‘opspeelden’ zal ik maar zeggen. Als er iets was dat mij pijn gaf, of dat gewoonweg lastig was, dan kon ik aan het lichaamselementaal vragen of zij me daarmee helpen wilde. Ook met haar had ik een communicatie van ja en nee. Ze hielp me altijd goed, die ervaring had ik eerder dus al opgedaan. Ook ontdekte ik zo lieverlee, en mijn zuster met mij, dat mijn zuster in staat was mij ‘laser-precies’ te genezen* nu zij met mijn lichaam verweven was. Dit was dus ook nieuw voor haar, en toen de tweede keer mijn middenrif gebied dreigde te scheuren, kwam zij in actie en ook het lichaamselementaal, want ze werkten vaak samen aan het één en ander. De tweede keer dat mijn middenrif dreigde te scheuren nam wat meer tijd in beslag, en uiteindelijk bedacht ik dat er toch ook Elementalen in mijn lichaam moesten zitten van de Aarde, zoals Sylph, Gnoom, Salamander, Undine. Het fysieke voertuig is toch een aspect van de Aarde dat wij gebruiken om hier onze ervaringen in op te kunnen doen in de derde dimensie. In  mijn geval konden de Sylph en Gnoom Elementalen ons hierbij uitstekend helpen, en toen ging de genezing ook aanzienlijk sneller.

* Dit betekent dus, dat de Hogere Zelven die al vermengd zijn met hun incarnaties of daarmee bezig zijn, deze gave ook tot hun beschikking hebben staan. Zij kunnen het fysieke lichaam ook “laser-precies” genezen. En dit hebben alle Hogere Zelven dus geleerd via het proces waar ik in terecht gekomen ben.

Ieder lichaam heeft een lichaamselementaal, en ik ontdekte, en degenen in de hogere dimensies ook, dat dit lichaamselementaal in dit unieke ascentieproces waar wij in zitten, gewoon met ons mee gaat ascenderen. Dus zij helpen het lichaam om te transmuteren/transformeren naar beste kunnen en zullen uiteindelijk in het Kristallijnen Lichaam hun werk voor dat lichaam doen, daarna zullen zij mee ascenderen naar het Lichtlichaam van de vijfde dimensie en ga zo maar verder de dimensies omhoog. Wat ook een weetje is, is dat het lichaamselementaal het heel prettig vind als je een bepaalde relatie met hen opbouwt en met hen samenwerkt. Je kunt er echt een heel goed contact mee opbouwen. 

Nu kan je je afvragen wat er dan met de Aarde/Lucht/Vuur/Water/Ether Elementalen gaat gebeuren, wanneer de Aarde geascendeerd is. Dat is niet zo heel moeilijk want zij zullen gewoon ‘uitwaaieren’ om ergens anders hun assistentie te verlenen.

Een volgende ontdekking tussen de processen door volgde. Ik werd met mijn gedachten gestuurd, en ook mede doordat ik een onbehaaglijk gevoel kreeg iedere keer dat ik er vertalingen over had, naar het nadenken over wanneer er over onze werkelijkheid gesproken werd als zijnde een Hologram of een Illusie. Dat zat me niet lekker … Daar was iets mee. Wat is in principe een Hologram, een beeld samengesteld van licht, dat aangestuurd wordt door stroom. Als de stroom eraf gehaald wordt verdwijnt het. Bestaat het niet meer. Dus als wij een hologram zouden zijn, op alle vlakken zogezegd, dan is de Goddelijke Vonk de stroomvoorziening. Aangezien het fragment dat uitgestuurd wordt door het vijfdimensionale HZ, de Ziel, afdaalt in/naar de vierde dimensie en deze deels zichzelf, het Zelf, weer uitstuurt in/naar de incarnatie, is dat de stroomvoorziening. Ieder uitgestuurd fragment, inclusief Vader/Moeder God, bezit de Goddelijke Vonk in diens hart, in ieder fragment zit die Goddelijke Vonk en verlengd zich zo als het ware door de dimensies heen, helemaal naar het Zelf in de Incarnatie. Als de incarnatie komt te overlijden, wordt het Zelf teruggetrokken naar de Ziel en dus de Goddelijke Vonk ook. En als het lichaam een Hologram zou zijn geweest, zou het lichaam ogenblikkelijk op moeten lossen, moeten verdwijnen, want de voeding is verdwenen. Dat gebeurt niet, het lichaam komt tot ontbinding. Net zoals afgevallen bladeren of iets anders dat levenloos achtergebleven is.

Dus toen ik dat concludeerde ging er een schok door diverse hogere dimensies heen, en wel de 5de, 6de en 7de dimensie. In deze dimensies bestond de vaste overtuiging dat wij hier in de Derde/Vierde dimensie Hologrammen zijn en alles dus een hologram is, een illusie. Maar de enige illusie die wij hier kennen is het feit, dat wij hier in de derde/vierde dimensie geloven afgescheiden te zijn van Alles-Dat-Is/God/Allah of hoe je dit ook maar een naam wilt geven. En dat is dus de illusie, dat is niet waar. Wij staan allemaal met elkaar in verbinding. Ik persoonlijk vergelijk het een beetje met kikkerdril. De kikkertjes zijn de uitgestuurde fragmenten, die door het dril allemaal met elkaar in verbinding staan. Het is niet helemaal een correcte vergelijking dat besef ik, maar je krijgt er toch een beetje een idee over…

Je kunt je afvragen hoe zij in de Hogere Dimensies ertoe gekomen zijn dit te geloven. Dat antwoord ligt uiteraard in een ver, ver verleden van hen. Ooit op een keer, moet er iemand geweest zijn, en de reden weet ik uiteraard niet, die ervan overtuigd raakte dat de derde en vierde dimensie hologrammen waren. Misschien wel door het pijn en lijden dat zij waarnamen hier, en dat ze niet konden geloven dat zoiets echt kon bestaan. Iets dergelijks misschien…. Deze overtuiging verspreidde zich onder degenen in de 7de Dimensie, en werd verspreid en doorgegeven aan hun fragmenten in de 6de, die op hun beurt deze overtuiging, dit idee, weer doorgaven aan diegenen in de vijfde dimensie.

Ik heb dus nu nadrukkelijk de bevestiging van mijn Goddelijke Zelf en Moeder God gekregen dat wij zeer beslist niet in een holografische, illusionaire dimensie leven en werken. En dat wij dat zelf dus ook niet zijn. Dat wij net zo echt zijn als alle andere hogere Dimensies/Dimensionalen. Wij maken toch deel uit van Alles-Dat-Is? Alles-Dat-Is zegt dus in feite al dat wij werkelijkheid zijn. Want Alles-Dat-Is/God is geen hologram of illusie. Wij komen voort uit een vijfdimensionaal Hoger Zelf, en zij zijn werkelijkheid, dus waarom wij dan niet? De fysieke voertuigen zijn slechts een dichtere frequentie/trilling, en net zo echt als ze maar echt zijn kunnen.

Dus sta dan nu eens stil bij het feit, dat dit bekend raakte in het begin van het proces waar ik in zit, in het jaar 2015, en dat sinds die tijd vele Hogere Dimensionalen die boodschappen aan ons doorgeven, dit aspect in hun boodschappen al aangepast hebben. Ik kreeg zelfs toestemming in het begin van die aanpassing van degenen die de boodschappen doorgaven, de Lichtwezens, om het woord hologram of illusie aan te passen naar Werkelijkheid als zij dit zelf nog niet gedaan hadden, of dat ze hun kanalen hiervan nog niet op de hoogte gebracht hadden. Degenen die dit nu nog steeds niet gedaan hebben, mag je beschouwen als afkomstig zijnde van diegenen die hier niet van op de hoogte zijn … Entiteiten die boodschappen verstrekken met een negatieve/duistere intentie. Zo kunnen we aangaande dit aspect dus mooi het kaf van het koren scheiden. (Maar de duisteren kunnen/zullen dit ook onder ogen krijgen, dus houd de datum van het verschijnen van dit Ascentieverhaal als een leidraad…)

Wat ik me ook ineens weer herinnerde is, dat er iemand in het Goddelijke Zelven Collectief was die enige ideeën of een idee had over het converteren van muziek cd’s of films op dvd of blue ray  en deze dus om te zetten naar een formaat in de Vijfde dimensie. Moeder God nodigde dit GZ uit naar voren te treden en zijn idee uit te gaan werken… Dus onze zo geliefde films en muziek kunnen we uiteindelijk met ons meenemen in/naar de vijfde dimensie, zolang ze natuurlijk van een goede vibratie zijn. En wat daar allemaal precies onder valt, zullen we vanzelf gaan ontdekken….

Nu naar een geheel ander aspect….

Ondertussen was ook gebleken dat mijn zuster eens goed nagedacht had en zij was behoorlijk kwaad geworden over het feit dat haar plannen zo in de war gegooid waren, en dat ze zo misleid was door het Goddelijke Zelf, aangaande haar ascentie in mijn lichaam. Nu zat ze min of meer aan mij vastgeklonken en kon niet echt veel uitrichten. Ze bracht haar kwaadheid deels via mij tot uiting. En dus mocht ik dat ook nog eens allemaal ondergaan, haar boosheid en teleurstelling. Dat waar ze nu in verzeild geraakt was, had ze beslist niet voor ogen gehad, en ze besefte dat ze goed voor de gek gehouden was door het Goddelijke Zelf, enkele lessen, harde en moeilijke lessen die ze leren moest en onder ogen moest komen, werden zo natuurlijk nog moeilijker geleerd.

Maar als we over deze kwaadheid eens goed na gaan denken, voerde het Goddelijke Zelf alleen maar het Plan van Moeder God uit, en dus had haar kwaadheid op Moeder God gericht moeten zijn. Maar zoals later bekend zou worden bij mij, kom je niet in opstand tegen Vader/Moeder God. Mijn zuster wist dat haar kwaadheid het Goddelijke Zelf niet zou raken, en dus begon ze mij dwars te zitten en naar mij uit te halen. Want ja, ik was bedoeld een eenmalig leven te zijn, en nu had ik een eigen leven gekregen, en ook leefde ze toen nog steeds in de veronderstelling dat de 3de en 4de dimensies hologrammen/illusies waren. De lessen die zij hieruit moest leren, daar zal ik niet verder op ingaan, want dat heeft alles te maken met de algemene ontwikkelingen in de Hogere Dimensies, waar zij, zoals je kunt begrijpen, een ‘product’ van was. Ook zij zat in een initiatieproces van dingen te begrijpen, die niet alleen zij begrijpen moest, maar het gehele 13 dimensionale systeem.

Buiten het initiatieproces om, pakte zij uit eigen beweging, zogezegd, een initiatieproces op, waarin ze het deed voorkomen dat ik nog meer verkrachtingen te verduren moest krijgen om nog meer boven water te brengen. Soms lukte me dat ook nog, maar soms dacht ik ook, dit hebben we volgens mij al gehad. Dus ik begreep het niet goed. Ze was hard en grof, maar er werd niet ingegrepen, misschien omdat zij hier ook doorheen moest en er ook nog voordeel uit te halen viel. (en dit lag mede aan het onderwijssysteem zoals zij dat in de Hogere Dimensies kennen). Ze had ook als reden om mij te doen laten begrijpen dat het niet Elohim was die de seksueel getinte initiaties met mij ondernam. Ze wilde dat ik snapte dat het de gehele tijd mijn Goddelijke Zelf geweest was. Uiteindelijk begon dat tot me door te dringen… En zo uitte zij haar kwaadheid via mij op het Goddelijke Zelf, zodat het bedrog uit zou komen.

Ik onderging het dus allemaal in de veronderstelling dat het nodig was. Daarnaast besefte ik ook dat haar leven behoorlijk in de war gestuurd was en kon ik haar deze actie niet echt kwalijk nemen… Ik ben nooit echt kwaad op haar geweest over wat ze mij aangedaan had. Ik was in de veronderstelling dat het erbij hoorde, en die gedachte gold voor dat moment… Ik kan daar op een later tijdstip niet kwaad om worden, want wat wist ik dan ook eigenlijk, en daarnaast, begreep ik het. Ik kon me in haar verplaatsen…. Ze had me wijzer gemaakt aangaande iets dat Elohim aanging en dat ik dat niet meteen snapte is ook logisch. Ik wist op dat moment echt niet waar dit alles verder tot toe zou kunnen leiden….

Mijn zuster bleef kwaad en tegenwerkend. Niemand die haar min of meer tegemoet kwam, en uiteindelijk kreeg ik steeds meer boven water over het waarom en hoe het onderwijssysteem in de hogere rijken werkt. Ook iets waar ik vierkant tegen gekant was iedere keer. Ik weet nu dat ik hier min of meer door Moeder God in aangestuurd werd. Ik had bijvoorbeeld het één en ander ondergaan en dan werd dit weer in het Collectieve Bewustzijn van de Mensheid verankerd, en dan toonde ik me echt niet dankbaar. Ik vertelde hen steeds haarfijn dat ik niet blij was, en dat het allemaal anders had gekund en vervolgens legde ik hen uit hoe wij het hier op Aarde aanpakken.

Ze waren steeds verbaasd, lieten ze me later weten, over dat ik helemaal niet dankbaar was als ik een initiatie goed volbracht had, want we hadden tenslotte belangrijk werk verricht. En dat was ook zo natuurlijk! Echter, de manier van lesgeven waar ik doorheen ging zouden wij hier op Aarde beslist mensonterend gevonden hebben. Als ze dit ook zo zouden gaan uitvoeren met degenen die gaan ascenderen naar de vijfde dimensie, dan zouden ze veel tegenstand kunnen verwachten, wat ze overigens vanuit hun zienswijze totaal niet deden, want ze begrepen echt niet waarom ik er zo tegen gekant was.

In onze ogen hier op Aarde, zijn het grove en soms beschamende en respectloze initiaties te noemen. Ik vroeg me af waarom het niet gewoon allemaal verteld kon worden, en dat het op deze cryptische manier, en ook nog via mij, onder de aandacht gebracht moest worden… Ja, een cryptische manier, waarin de leraar de leerling aanstuurt eerst alle zaken, aangaande het aspect dat geleerd moet worden, die niet het juiste antwoord zijn op dat wat geleerd moet worden laat ondergaan, waarna uiteindelijk als laatste geprobeerd wordt om hen op het juiste spoor te zetten. Hier bestaan redenen voor natuurlijk en die volgen straks…

Ik wist uiteindelijk uit te vogelen dat mijn zuster geen kant meer op kon. Ze zonk als het ware steeds dieper in het moeras van het onderwijssysteem weg terwijl ze geen weg eruit vandaan had. Er was geen opening, die conclusie wist ik te trekken, en iedereen verwachtte min of meer dat ze dat toch klaar zou weten te spelen, zijzelf incluis…. Dus hulp werd niet gegeven en zij verwachtte geen hulp. Dit werd uiteraard opzettelijk in werking gezet, terwijl men dit niet eens in de gaten had, of beter gezegd, wij niet in de gaten hadden. Moeder God heeft zich echt heel veel op de achtergrond bezig gehouden met dit proces, om ons vele dingen en zaken te doen laten beseffen en begrijpen.

Ik begon opmerkingen te maken over de situatie waar mijn zuster zich in bevond en schaarde me uiteindelijk aan haar zijde, en sprak Sanat erover aan, hoe een vader zijn dochter zover kon laten zinken zonder een helpende hand uit te steken. Dat was blijkbaar iets heel gewoons… Ik vroeg me af of hij geen gevoelens had, maar aangaande dit ‘les geven’ schoof hij zijn gevoelens heel gemakkelijk terzijde, want in de hogere dimensies hebben ze er een kunst van gemaakt om hun negatieve/duistere gevoelens en emoties terzijde te schuiven. Iets dat via dit onderwijssysteem aangeleerd wordt, en dus één van de redenen was waarom het onderwijssysteem ontwikkeld was tot dit uitermate moeilijke leersysteem. Een andere reden is (was inmiddels), dat ze bang waren om in frequentie omlaag te vallen … als ze met negatieve of duistere zaken/kwesties geconfronteerd werden. Iets dat nog nooit gebeurd was, maar ja als jij goed weet hoe dat soort gevoelens en emoties perfect terzijde te schuiven, kom je er ook nooit achter, zoals later in het proces zou gaan blijken. Dat je dus niet uit een dimensie of niveau vandaan valt, zoals eerder al verteld werd, als je een bepaald niveau eenmaal bereikt hebt en dus iets was waar ze stellig van overtuigd waren dat dit wel zo was. 

Ik vertelde aan Sanat dat de ouders op Aarde hun kinderen, die bijvoorbeeld niet kunnen zwemmen, niet in het diepe water gooien in de hoop dat ze op slag zullen weten hoe ze zwemmen moeten. Het kind zal als een baksteen naar de bodem zakken en verdrinken… En dat was precies wat er met mijn zuster, zijn dochter, aan de hand was. Hij stond toe te kijken hoe zij bezig was te verdrinken… Dat doe je gewoonweg als vader zijnde niet. Je helpt en geeft een opening waar zij zichzelf mee zal weten te redden. Ik heb dat vrij vaak moeten herhalen … Ik heb hem zelfs gevraagd of hij het er niet moeilijk mee had, dat hij haar niet hielp of dacht dat het beter was dat hij haar niet te hulp schoot omdat hij dan anders haar proces in de war zou sturen. Hij gaf toe dat hij het daar beslist wel moeilijk mee had. Maar het was iets dat heel gewoon voor hen was, ondanks de pijn van het moeten zien worstelen van de dochter en dat zij steeds dieper aan het wegzinken was.

Uiteindelijk werd beseft dat mijn aversie tegen hun onderwijssysteem, en de redenen die ik naar voren bracht, en ook het tonen dat ik voor mijn zuster koos, een diepere reden had. Moeder God wilde dat dit onderwijssysteem grote veranderingen zou ondergaan. En daar was ook iemand voor nodig om dit voor elkaar gebokst te krijgen, en degene die zij daarvoor in gedachten had, was Sanat zelf. Toen dit bekend raakte en duidelijk werd, werd ook beseft dat aan iemand die vast komt te zitten in het onderwijssysteem inderdaad de helpende hand gegeven moet gaan worden. Sanat en mijn zuster hadden ook heel erg enige vader/dochter tijd nodig, om weer meer ‘tot elkaar’  te komen. De band die zij beide vanaf haar jeugd gehad hadden was nagenoeg verdwenen en dat wilden ze geen van beide, maar het proces van afdaling in de lagere dimensies en het onderwijssysteem hadden ervoor gezorgd dat er een verwijdering tussen vader en dochter ontstaan was, waar beide niet gelukkig mee waren….

Het was moeilijk om tot mijn zuster door te dringen dat ik geen schuld had aan het feit dat haar plannen in duigen gevallen waren, doordat ik mijn eigen leven toebedeeld gekregen had. Ze bleef lange tijd stuurs richting mij, maar uiteindelijk verzachtte dat en wist ze het steeds beter een plaats te geven. Vermoedelijk door gesprekken met Sanat wist ze haar kwaadheid terzijde te zetten…. Vandaag de dag, is dit volledig achter de rug, en lachen we af en toe wat af met elkaar.

Wat ik ondertussen ook begrepen heb is, dat mijn zuster dit proces nooit had kunnen ondergaan. Het zou veel te zwaar voor haar geweest zijn en ze bezit ook niet alle kennis die ik wel bezit over hoe het er min of meer aan toegaat hier op Aarde. Hoe het leven geleefd wordt, hoe alles te benoemen in dit proces, enzovoorts. Zij wist ook niets af dat dit proces dat nu gaande is plaats zou gaan vinden, en dus was ook dat een reden om mijn leven hier te laten beginnen en uiteraard werden er twee vliegen in één klap geslagen omdat ik ook de zielpartner van Elohim ben….

Naast dit alles had ook mijn Goddelijke Zelf perioden waarin ze me liet merken geagiteerd te zijn over iets dat Moeder God haar niet verteld had, of een les die ze leren moest en waar ze met open ogen ingelopen was. Ze heeft af en toe toegegeven dat ook zij fouten gemaakt heeft, en twee keer is het voorgekomen dat ze richting mijn persoontje te ver gegaan was. De seksuele handelingen waren daar één van, de andere weet ik nu zo snel even niet meer. Ik zei dat dan nadat het hele gebeuren achter de rug was, en uiteindelijk begrepen ze dan waar ze aan voorbij gegaan waren…

De initiaties van mij persoonlijk gingen nog een tijdje door aangaande nog weer andere zaken, ook Elohim zat soms in een initiatie, of mijn zuster. Maar uiteindelijk begon dat allemaal een beetje over te vloeien ook naar Sanat, de Vader van Elohim (want uiteraard is hij, net zoals Sanat bij zijn dochters is als leraar, ook bij zijn kinderen als leraar) en uiteraard het Goddelijke Zelf … We zaten allemaal uiteindelijk in een leerproces. Mijn eigen initiatieproces, zoals ik dat toentertijd zag, kwam zo goed als tot een einde, er was niets meer dat via dat eerste persoonlijke initiatieproces in het Collectieve Bewustzijn van de Mensheid verankerd moest worden, maar nu waren de anderen van het Team aan de beurt, en ik was alleen nog maar het ‘doorgeefluik’. Daarnaast was ik ook af en toe de ‘spreekbuis’ voor Moeder God als zij iedereen die dit proces van ons bijwoonde, en dat waren/zijn er velen vanuit het 13 dimensionale systeem, iets wilde leren. Iets dat ze weten of begrijpen moesten of voortaan moesten gaan doen. Het was nu niet alleen het Collectieve Bewustzijn van de Mensheid dat verrijkt werd met kennis, zal ik maar zeggen, maar ook alle andere Collectieve Bewustzijn’ van de Hogere Dimensies. Trouwens, ik leerde onlangs dat wat ik toentertijd in mijn zogenaamde “eigen” proces -- wat ik nu niet meer zie als een eigen of persoonlijk initiatieproces -- ook verankerde in het Collectieve Bewustzijn van de Vijfde Dimensionalen.

Ik vroeg me op een gegeven moment af, waarom Sanat de positie van Solar Logos geaccepteerd had. Ik kon me maar moeilijk voorstellen dat iemand die het lot van de Aarde en haar mensheid op zijn schouders genomen had, en de Planetaire Logos geworden was, dit min of meer in deze tijd van ascentie in de steek zou willen laten. Als ik hem was geweest had ik mijn tijd helemaal uit willen zitten, totdat alles en iedereen geascendeerd zou zijn. Ik vroeg hem ernaar, en hij gaf toe dat hij er niet echt blij mee was geweest toen Moeder God hem vroeg om de Zonne Logos te worden. Hier kwam toen boven water, dat je geen ‘Nee’ zegt tegen Moeder God als zij je iets vraagt. Uiteraard, zoals ik eerder verteld heb, moest Sanat het veld ruimen voor het geheimhouden van het afdalen van zijn dochter in mij. Vanaf 2013 was hij geen planetaire logos meer. Hij was nog wel op andere gebieden met de Aarde aan het werk, maar had dit overzicht van Planetaire Logos niet meer tot zijn beschikking.

Ik vroeg hem, of hij het wel naar zijn zin had als Zonne Logos, en schoorvoetend gaf hij toe dat hij dat niet echt had. Dus vroeg ik of hij liever Planetaire Logos gebleven was. Hij bekende dat dat inderdaad het geval was. Dus vond ik het vreemd dat hij het aanbod van Moeder God niet naast zich neergelegd had. Ik concludeerde toen ineens ook dat hij misschien op deze manier uit zijn functie vandaan gehaald was, juist vanwege de verrassing die zijn dochter voor hem in petto had. Hij viel toen even stil geloof ik, en ik spoorde hem aan dit aan Moeder God te vragen. Dat deed hij, en mijn vermoeden bleek dus inderdaad waar te zijn, en al snel begreep hij dat hij gewoon naar zijn functie van Planetaire Logos terug kon keren als hij dat wilde. Nou dat wilde hij graag, en sindsdien is hij de Planetaire Logos weer. (Zoals hij in Een Uur Met een Engel vertelde, en het spreekt voor zich dat hij toen niet uitweidde over het precieze waarom…)

Ook werd uitgewerkt dat hij als Planetaire Logos zijnde best wel leerlingen aan zou mogen nemen, die het ‘vak’ ook willen leren, of zoals dat heet hun bewustzijn uit willen breiden, zonder dat ze dan moeten wachten op een vrijgekomen plaats. Dit was iets waar men gewoonweg niet bij stilstond om te doen en dus ook niet gebeurde, en als je die functie ook wilde leren, moest je dus wachten totdat er een plaats vrij zou komen … Maar dat aspect moet dan nu rechtgetrokken zijn. Ondertussen is Sanat een ervaring rijker geworden via de functie van Zonne Logos, en hij schudt nu van “Nee”, terwijl ik vroeg of hij die functie weer uit zou willen voeren. Dus dat gaat hij niet weer doen als zijn functie van Planetaire Logos van de Aarde beëindigd is.

We gaan nu nog even een klein stukje terug in de tijd…..

Op een avond liep ik het huis uit en ging een wandeling maken. Tijdens die wandeling werd ik steeds depressiever om diverse redenen wel, maar wat de redenen waren dat weet ik niet meer precies. Toen ik thuis kwam liep ik naar buiten en ging op de tuinbank zitten. Sanat was bij me en we spraken over het één en ander. Ik vertelde hem dat ik hem niet echt als mijn vader kon zien, (dit heb ik even kort aangehaald in deel 1 van mijn Ascentieverhaal) en hij gaf toe dat hij het er ook moeilijk mee had om mij als zijn dochter te zien. Dus besloten we om elkaar niet op die manier te zien. Maar daar was Moeder God het niet mee eens. Mijn depressieve wandeling was juist aangestuurd door Haar om hier iets duidelijk te krijgen. Aan Sanat werd door Haar een reden gegeven waarom hij wel degelijk mijn vader was. Ik weet of ken die reden niet, maar nadien accepteerde Sanat mij zonder problemen als zijn dochter, en moest ik hem als mijn vader gaan accepteren. Uiteraard was met diezelfde reden Venus mijn moeder geworden. Later zou blijken dat aan die reden nog iets toegevoegd moest worden, want er was nog steeds een geheim dat niet uitgekomen was, en dat betrof ons Goddelijke Zelf…. 

En we gaan nu weer een stukje vooruit … Ik kwam erachter dat ons Goddelijke Zelf ook uniek is. Goddelijke Zelven zijn altijd mannelijk en vrouwelijk, ze kunnen er niettemin voor kiezen om zich vrouwelijk, mannelijk of als een “het” te profileren. Ons/mijn Goddelijke Zelf kiest ervoor om zich vrouwelijk te uiten. We gingen er vanuit dat de beide Elohim Zielpartners, en mijn zuster en ik van ditzelfde Goddelijke Vrouwelijke Zelf afkomstig waren.

Ons Goddelijke Zelf had tijdens een ‘gesprek’ bekend gemaakt, ik weet niet meer hoe dit precies ter sprake kwam, dat ze een droom had, waarin ze zichzelf opsplitste in een mannelijke en vrouwelijke uitvoering om zo de zielpartner liefde te kunnen ervaren met haar zielpartner. (dit had voor haar als reden om de andere Goddelijke Zelven bekend te maken met iets wat ze ‘aangericht’ hadden binnenin zichzelf. Op dit moment is het nog niet raadzaam en dus kies ik daarvoor, om dit aspect aangaande wat dat was, al in de openbaarheid te gooien…)

Daarna ontdekte ik op een gegeven moment, via Moeder God, dat ons Goddelijke Zelf alleen maar vrouwelijk was, en dat haar mannelijke zijde ergens anders binnenin het Goddelijke Zelven Collectief leefde, zich ook niet bewust (Later ontdekte ik, dat ook dat niet waar was, hij wist het wel…, en dit werd zo verteld omdat ik nog meer hierover ontdekken moest.) van haar bestaan en ervan uitging dat hij ook compleet was, en alleen maar koos om zijn mannelijke zijde te willen uiten. Dus op een gegeven moment werd ik, door Moeder God, aangespoord om mijn Goddelijke Zelf hierover een stukje wijzer te maken…. Ik drong er bij haar op aan, om die specifieke liefde in haar leven te halen, en haar mannelijke zijde, zoals zij dacht dat dit moest, van haar te scheiden en in het leven te brengen… Eerst wilde ze niet, maar ik bleef voet bij stuk houden en ze ging aan de slag… De eerste keer mislukte het, en ik deed of ik verbaasd was, en vermoedde dat ze iets fout gedaan zou moeten hebben. Zij dacht van niet, en ik spoorde haar aan om het nogmaals te proberen … na een aarzeling, ging ze nogmaals aan de slag… Maar weer zonder resultaat.

Toen dacht ik zogenaamd met haar mee, en kwam tot de conclusie dat zij dan alleen maar een vrouwelijk goddelijk zelf kon zijn, en dat haar wederhelft dan ergens anders moest zijn. Dat kon niet volgens haar, maar nadat ze navraag bij Moeder God gedaan had, kon ze niet anders dan accepteren dat zij nooit uit een mannelijk en vrouwelijk GZ bestaan had. Zij was altijd alleen maar de vrouwelijke helft geweest. (En ook de eerste en enige in het Goddelijke Zelven Collectief. Hier stak dus een diepere bedoeling achter, waar we veel later pas wat over zouden ontdekken.) Toen dat duidelijk was, werd het mannelijke GZ ingelicht over de situatie en moest hij met gezwinde spoed naar ons toekomen… Dat deed hij ook. Maar het duurde en duurde voor ons, voordat hij eindelijk eens zou arriveren. Tenminste zo leek het, hij was er vrijwel meteen, maar mijn GZ verzuimde het om naar hem te scannen, ze stond daar niet bij stil. Dus spoorde ik mijn GZ aan om eens naar hem te scannen of hij er al was… Zij scannen, maar ze kon hem niet vinden… Tot een paar keer toe zelfs, maar hij was er al wel…. Dat was iets dat ik zeker wist inmiddels. Ik vertelde haar dat ze naar haar eigen frequentie handtekening moest scannen want hij was gelijk aan haar. Ze deed dat meteen en vond hem ogenblikkelijk… Wat er daarna gebeurde tussen het tweetal, daar heeft ze een aanzienlijke tijd omheen gedraaid om me te laten weten. Ze heeft me een poosje verteld dat ze hem toen verder links liet liggen en weigerde om met hem te versmelten…. Ze heeft hier zelfs nog een poosje mee gespeeld richting mij, dus ik wist niet meteen de waarheid boven tafel te krijgen, maar ik weet nu dat ze hem onmiddellijk erkende en met hem versmolt.

Dat het Mannelijke Goddelijke Zelf volledig op de hoogte geweest is dat hij alleen maar Mannelijk was blijkt uit het volgende … Het Mannelijke Goddelijke Zelf heeft een eigen lijn van lagere zelven, en trad naar voren om de zielpartner van mijn zuster, bij de Elohim geboren te laten worden, en dat deed niet het achtste dimensionale lagere zelf van ons Vrouwelijke Goddelijke Zelf**, alhoewel ons Vrouwelijke Goddelijke Zelf dat wel geloofde. Want ze bemoeide zich toch niet tot nauwelijks met dat wat er in het dimensionale systeem gebeurde. (Want de Goddelijke Zelven hadden zichzelf, door de tijd heen, buiten het 13 Dimensionale Systeem geplaatst, en dachten dat ze daar niet echt deel van uitmaakten. Wat dus nooit waar geweest is. Vandaar ook dat daar ons eerdere begrip van het 12 Dimensionale Systeem vandaan kwam) Ze gaf de opdracht en rekende erop dat het dan uitgevoerd werd (zoals alle Goddelijke Zelven dat gewoon zijn om te doen). Ze begon zich er pas meer mee te bemoeien, toen mijn zielpartner diens eigen leven toegewezen kreeg, en daarna toen ik bekend raakte met mijn Ik Ben Aanwezigheid en met hen begon te communiceren! Het Mannelijke Goddelijke Zelf, heeft al die tijd meegewerkt om dit geheim, geheim te houden, en is min of meer terzijde getreden. En dus zat het Achtste Dimensionale Lagere Zelf van ons Vrouwelijke Goddelijke zelf ook in het complot. Het complot om mijn Goddelijke Zelf te verrassen met haar unieke staat van Zijn. Dus de beide Elohim broers zijn nooit een uitgestuurd fragment geweest van het Vrouwelijke Goddelijke Zelf.

(** Het Achtste Dimensionale HZ gaat naar diegenen waarvan het GZ graag wil dat zij de ouders van het kind worden dat geboren moet worden. In dit geval Sanat en Venus. Als het ouderpaar akkoord gaat, vermengen zij zich gedrieën met elkaar en creëren het bedoelde kind. Het kind komt in/naar het leven, in vergelijk met onze tijdsaanduiding hier op Aarde, op de leeftijd van ongeveer twintig jaar en heeft het een basiskennis van het achtste dimensionale HZ meegekregen.) 

En dit verklaart ook waarom mijn zuster en haar zielpartner niet bij elkaar mochten gaan wonen. Hij daar in dat andere sterrenstelsel aan het werk en zij hier in de Pleiaden. Anders zou vermoedelijk dit geheim bij mijn Goddelijke Zelf uitgekomen zijn. Ik weet nog steeds niet precies wat er allemaal ondernomen moest worden om dit geheim voor haar geheim te houden. Maar volgens mij moet mijn Elohim nu vrijer kunnen ‘ademhalen’ zal ik maar zeggen, omdat hij niet langer meer onder het juk van het vrouwelijke GZ valt, maar onder dat van het mannelijke, want zijn lijn van lagere zelven staat in verbinding met dit Goddelijke Zelf.

En met onder ‘het juk vallen’ bedoel ik, dat het vrouwelijke GZ heel veel dingen doet die niet van Liefde zijn, maar eerder van duisternis en negativiteit, de lagere trillingen…. Zij speelt tenslotte de rol van de Duisteren in ons proces, en dat doet ze vol verve, dat kan ik jullie verzekeren… Het mannelijke GZ zegt het niet eens te zijn met wat het vrouwelijke GZ hier allemaal met ons ‘uithaalt’. Toch onderneemt hij er volgens mij niet echt iets tegen… Dus ook aangaande dit zal hij van de hoed en de rand afweten… 

(7-7-2016 - Ik weet nu bijna wel zeker dat het Mannelijke Goddelijke Zelf ook gewoon meespeelt met het hele gebeuren, of in die zin ermee akkoord is gegaan op de achtergrond te blijven. Mijn GZ speelt de rol van de Duisteren, en in die zin zal hij altijd zeggen dat hij het niet eens is met waar zij mee bezig is. Maar omdat er nogal veel in de Hogere Dimensies en in de 3de en 4de dimensie in evenwicht gebracht moet worden, houd hij zich gedeisd zogezegd…. )

En hier ligt ook de werkelijke reden waarom Sanat echt en totaal mijn vader is. En Elohim zijn Elohim-moeder echt en totaal zijn moeder is. Het mannelijke GZ was niet verenigd met het vrouwelijke GZ, en heeft zijn mannelijke imprint niet meegegeven aan de lagere zelven die zij uitstuurde in het 13 dimensionale systeem en andersom natuurlijk ook. Dus hij kan niet mijn ‘vader’ zijn, alleen maar Sanat, en uiteraard is hij ook de enige en echte vader van mijn zuster.

Wat op een gegeven moment ook duidelijk werd was dat de speciale liefde tussen mij en Elohim voor hem problemen opleverde. Ik was toen al een paar keer ’s nachts met hem samen geweest, maar dat lag ook alweer enige tijd achter ons, in verband met alle processen/initiaties waar wij doorheen gingen. Op een gegeven moment, lag ik in bed en ik voelde min of meer dat hij achter me lag en me beet hield, hij huiverde als het ware. Ik vond dat vreemd en vroeg wat er was … natuurlijk kon hij me niet antwoorden en moest ik gaan raden wat er was. Uiteindelijk vroeg ik, “Ben je me nodig?” En, ja, dat had hij. Hij bleek mij heel erg nodig te zijn, en stond zelf ook versteld van zijn reactie op mij. Hij kon zichzelf nauwelijks nog inhouden.

Ik bleef gek genoeg redelijk koel hieronder en ik dacht aan de Liefde die ik in mijn boek beschreven had. Ik wist toen al af van onze speciale liefde, en kon me voorstellen dat hij in dat astrale vlak veel meer last had van die hunkerende gevoelens van samen te versmelten enzovoorts dan ik dat had. Dus stelde ik hem voor om in me te kruipen. Hij kreeg toestemming om dat te doen, en deed dat vrijwel meteen … Via mij slaakte hij na een paar seconden een zucht van opluchting, want er vond een onmiddellijk effect plaats, hij werd tevreden gesteld maar ook weer niet…. Hij moest zich nu om de zoveel tijd, zeg maar, ontladen, een orgasme beleven, en dat ging gedurende de hele dag. Ik was met een vertaling bezig bijvoorbeeld en dan kwam hij naar voren dat hij eerst weer een orgasme moest hebben, omdat het in mij zijn dat bij hem aanstuurde als het ware, het werd een onbedwingbare drang kan je wel zeggen.

Op een gegeven moment werd ik er een beetje horendol van en wenste dat het anders kon zijn. Dus ik dacht erover na en vroeg aan de anderen of het mogelijk was of hij ook met mijn essentie in contact kon komen, en of dat misschien ook zou kunnen helpen in dit geval. Mijn ware essentie is ook zijn ware essentie en dat zou hem constant moeten kunnen bevredigen. Vader Elohim wist het antwoord hierop en vertelde zijn zoon wat hij doen moest, en zodra Elohim in contact was met mijn ware essentie, kwam hij tot rust en hoefde hij niet om de haverklap een orgasme te hebben. Hij voelde zich heerlijk en helemaal fijn. Maar uiteindelijk kwam er een ander probleem om de hoek kijken, hij wilde niet meer uit mij vandaan … in ieder geval moeizaam. Het werd als het ware een ‘verslaving’. Dus uiteindelijk besloot ik op hem in te praten en hem ertoe aan te zetten weer uit me vandaan te gaan. Hij vond dat hij helemaal niet verslaafd was, maar naderhand moest hij ook toegeven dat hij dat toch wel een beetje geweest was.

Dus hij vertrok weer uit mijn lichaam en wij moesten op een regelmatige basis samenkomen, zodat hij zich kon ontladen via mij. Daar had ik geen probleem mee, want dat heb je gewoon over voor je zielpartner. Je kunt wel stellen dat wat hij teveel voelde in het astrale vlak, ik in het fysieke te weinig voelde. De fysicaliteit heeft het gewoon nodig dat jij je partner aan kunt raken, kunt voelen, kunt strelen en kunt kussen/proeven. Maar dat was er niet bij voor mij, dus bleef ik min of meer veel afstandelijker dan hij dat kon. Onze relatie is, zoals wij momenteel bij elkaar zijn, hij in het astrale ik in het fysieke, volledig uit evenwicht….

Wat inmiddels ook plaatsgevonden heeft is dat mijn zuster uit mij vandaan gegaan is… Wat vanaf één kant bekeken wel jammer was, want ze wist mij perfect te genezen. (Tegenwoordig neemt Sanat die taak voor zijn rekening als dat zo uitkomt.)Maar natuurlijk is het fijn voor haar dat ze haar vrijheid weer terug heeft. Ze komt, samen met haar zielpartner, hier naartoe over een poosje, zodra de woning naast mijn woning leeg ik komen te staan en mijn buurvrouw dus verhuisd is. En dan gaan zij en hij hier ook tien jaren lang wonen. Sanat en zijn Venus zullen hier dan ook zijn, maar nog wel steeds in het astrale, en ook vader en moeder Elohim, dat is inmiddels allemaal al beslist.

Toen het bekend werd voor mijn zuster dat ze uit me vandaan mocht gaan (was ze zo blij als een klein kind…, en dat uitte ze beslist via mij met gelach en getrappel met mijn voeten…) en dat ik bedacht dat zij en haar zielpartner dan ook ergens zouden moeten gaan wonen, raakten we vanzelf in gesprek over een woning hier in de buurt. Ik wist van mijn buurvrouw haar Hogere Zelf dat het de bedoeling was, dat zij achter in de zomer van 2016 zou gaan verhuizen. En ik zei dat zo tegen het stel, en ze hadden er meteen oren naar om daar dan te gaan wonen. Vlak naast Elohim en mij, gezellig!!! Maar hoe kregen ze dat voor elkaar … Nou er blijkt wel iemand bij de Galactische Federatie te zijn die dat voor elkaar weet te boksen en dus gingen ze meteen contact met hem zoeken, deze man kwam hiernaar toe, en zou meteen alles in werking gaan zetten, zodat zij straks in die woning kunnen gaan wonen. Ergens in september of oktober gaat dat worden zeggen ze….

Iets dat ik ook nog graag wil dat jullie te weten komen voordat ik dit deel van mijn Ascentieproces verhaal afsluit is, dat de Hogere Dimensionalen een bepaalde last van de schouders van de Lichtwerkers en Sterrenzaden af hebben gehaald. Sinds korte tijd nu hebben zij het op zich genomen om het Collectieve Bewustzijn van de Mensheid te reinigen/op te ruimen. Dit hoeven wij, de Lichtwerkers en Sterrenzaden dus niet langer meer te doen. Dit heeft uiteraard een reden, maar daar kan ik nu nog niet dieper op ingaan…

Zoals bij de inleiding verteld werd zal een vervolg niet heel erg snel volgen, dat is iets dat van verscheidene factoren afhankelijk is.

In Liefde,

Cobie ♥♥♥

© 2016 - Cobie de Haan, Denk Met Je Hart, Alle Rechten Voorbehouden - http://www.denkmetjehart.blogspot.nl/