Tijdloze
Schrijfsels van Lilian Gijsbers
Falen is
Onmogelijk
Vandaag
keek ik eens naar alles wat ik ooit heb gemaakt, plannen, resultaten, wat is er
nou eigenlijk allemaal uitgekomen van hetgeen ik zo graag wilde bereiken?
Ik zag
projecten waaraan ik had gewerkt, foto’s van mooie momenten op mijn werk,
filmpjes, alles waar ik zo trots op was. En wat gebeurde er? Ik voelde pijn.
Wat is toch elke keer die pijn.
Telkens als ik ergens hard aan
heb gewerkt, dan voel ik me eerst trots en blij en na enige tijd is de blijheid
ervan af en dan voel ik pijn. Een pijn alsof ik gefaald heb. Maar wat is falen
dan? Waarom voel ik de pijn over iets wat eigenlijk gewoon gelukt is? De pijn
zorgt er zelfs voor, dat ik dingen achter me laat, ik laat ze los om weer naar
het volgende te gaan.
Die
mooie workshop die ik gegeven heb, ik zou het zo weer losgelaten hebben. Ik zie
de dozen staan, en wederom voel ik die pijn. Alles wat ik doe wordt op den duur
besmeurd met een laagje pijn. Om er maar niet meer naar te hoeven kijken, om
maar niet te zien dat de glans van het succes al aan het vervagen is voordat ik
een nieuw succes in het zicht heb. Dit is wat mensen doen, dit is wat veel
mensen voelen. We identificeren onszelf met onze daden en kleine succesjes. We
worden het plan, we worden het product en we worden de situatie. Maar aan alles
komt een einde en als onze ziel in iets zit, dan zijn we een stukje van onszelf
kwijt. Dat voelt gewoon als falen, alsof je een kindje moet loslaten. En elk
afscheid valt zwaar. Dus ga je het uit de weg. En begin je er niet meer aan…
laat maar, ik hoef dat niet opnieuw meer te voelen, dat ik ergens mijn ziel en
zaligheid heb ingestopt en vervolgens raakt het weer in verval.
Wat is
het dan wat ik zoek? Waarom zoek ik eigenlijk nog? Het is de volharding die me
drijft. Ik zal volhouden, totdat…. Ja totdat wat? Tot ik mijn succes niet meer
in dingen zoek, niet in situaties, niet in producten, niet in mijn bedrijf, het
succes ben ik zelf. Want na elke actie, na elke stap, na elk proces, is er in
mij een groei te constateren. En die groei, dat is mijn drijvende kracht. Ik
wil gewoon het beste uit mezelf halen. En als ik mezelf dus maar helemaal geef,
als ik 100% mezelf aan iets geef, dan is het succes er toch al? Is falen dan
mogelijk? Nee, falen is alleen terugkijken op iets, vanuit je kennis van het
nu. Als je hetzelfde in het nu doet, met dezelfde intensiteit, met dezelfde
100% inzet, ja dan is het resultaat beter….
Maar
heb ik dan gefaald in het verleden? Nee, want toen heb je de 100% die er toen
was ook gegeven. In het nu zie je pas, dat je gegroeid bent, juist als je denkt
dat je hebt gefaald. Kun je het jezelf vergeven dat je een jaar geleden niet
het bewustzijn had wat je nu hebt? Ja, natuurlijk, want voor je huidige
bewustzijn had je alle leermomenten nodig! Dus kun je jezelf dan ook vergeven
dat je zo kritisch bent op je eigen verleden? Einstein kon het mooi verwoorden:
"Je kunt
problemen niet oplossen met het hetzelfde bewustzijn dat de problemen gecreëerd
heeft."
Het
omgekeerde geldt evenwel ook: je mag jezelf vergeven dat je bewustzijn in het
verleden kleiner was dan je bewustzijn in het nu, de problemen die je gecreëerd
hebt met het oude bewustzijn, die kun je nu oplossen of die zul je nu niet meer
creëren.
Het nadeel
van groei wordt hiermee inzichtelijk, gisteren kon je niet bereiken wat je
vandaag kunt bereiken. Je mag jezelf niet kwalijk nemen dat je nog niet
voldoende ontwikkeld was om de dingen in het verleden perfect te kunnen doen!
Nu zie je de tekortkoming uit het verleden, waar je die in het verleden niet
zag of kon zien. Dit is de weg van verlichting. Je minder goede kwaliteiten
zijn aan het licht gekomen, ook hetgeen ze gecreëerd hebben. Je kunt het jezelf kwalijk nemen, maar het
heeft geen zin.
Falen bestaat niet, inzicht
helpt je verder groeien. Zie alles
waarin je kunt verbeteren als een cadeau, niet als een reden om jezelf te
kleineren!
Als je
doet wat je altijd deed, dan krijg je wat je altijd kreeg.
Als je
verandert met de dag, was jouw resultaat van gisteren altijd het beste van de
dag.
Als je
doet wat je nog nooit hebt gedaan, groei je met de dag.
Sta
stil bij de groei van je bewustzijn en gun jezelf maar de gedachte dat je weer
iets aan jezelf verbeterd hebt.
Als je
ziet wat je gisteren beter had kunnen doen, dan mag je jezelf vandaag
feliciteren met je groei.
Groei
betekent in feite dat je iets beter kunt of beter doet dan voorheen. Termen als
beter, goed, beste en slecht, verkeerd, minder, het zijn termen om groei en
situaties te kwalificeren. Is het echter niet zo, dat het ook de dualiteit in ons aangeeft? Groei is de
reden, waarom ik mezelf vaak erger aan mijn eigen daden. Ik had het beter
gekund, ik ben niet goed genoeg, ik heb gefaald…. Allemaal manieren om aan te
geven dat ik me ergens bewust van ben geworden, NADERHAND. Namelijk dat ik
terugkijkend kan zien wat er beter had gekund. Natuurlijk weet je het achteraf
altijd beter, dit komt doordat je bent gegroeid. De levenservaring laat je
groeien. En precies dat is wat juist je diepste wens is: ontwikkeling van je
bewustzijn. Waarom, vertel het me, waarom moet je dan veroordelen wat je eerder
niet wist? Waarom oordelen en duale gedachten aanwakkeren als je zelf heel goed
weet dat je het beste van jezelf hebt gegeven op het specifieke moment.
Het enige
oordeel dat je jezelf mag geven is: Ik heb het beste van mezelf gegeven in het
hier en nu. Ik Ben goed
zoals ik ben in het HIER en NU!
Het is
zo gemakkelijk te oordelen met de kennis die je later hebt. Maar wat heb je
eraan? Dat je jezelf ellendig gaat voelen?
Andersom
ken ik ook mensen die zichzelf achteraf ophemelen, terwijl ze niet goed waren.
Kritisch zijn is de enige weg naar verbetering, maar je moet jezelf wel de
complimenten geven die passen bij het moment dat je tot actie kwam.
Door
Lilian Gijsbers - 2 februari 2012
Copyright © 2009
- 2015, Lilian Gijsbers. Alle Rechten Voorbehouden.
In samenwerking met: Cobie
de Haan - http://www.denkmetjehart.blogspot.nl/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten