Ann Albers en de
Engelen
"Geen
Schuldgevoel, Alleen maar Lessen"
Augustus 2013 -
Week 34
Er
is een stoornis welke ongebreideld rondwaart in het menselijke ras genaamd "schuldgevoel".
In onze geesten, is schuldgevoel slechts een natuurlijke reactie wanneer je
iets bewust en met een slechte intentie gedaan hebt waarvan je weet dat het
anderen kwetst/pijn doet. Zelfs in dat geval, is schuldgevoel ontworpen om een
voorbijgaande emotie te zijn - een geheugensteuntje dat er vriendelijkere
manieren zijn om je te gedragen en die het geheel van de mensheid ondersteunen.
Jammer
genoeg nochtans, voelen velen van jullie schuldgevoel bij het minste of
geringste van wat jullie zouden beschouwen te zijn een "vergissing".
Jullie voelen je schuldig voor het vragen van "teveel". Jullie voelen
je schuldig wanneer je nee tegen iemand anders diens verzoek zegt. Jullie
voelen je schuldig als je per ongeluk op iemands teen gaat staan, letterlijk of
figuurlijk gesproken. De lijst van waargenomen zonden gaat al maar door, en
toch dierbaren, zijn er geen "vergissingen" in de ogen van God,
slechts kansen om te leren en te groeien.
Dus
wanneer jij je schuldig begint te voelen, herinner jezelf er dan aan, dat dit
gedrag aangeleerd werd. Dit gedrag werd aan jullie geleerd om anderen zich
beter te laten voelen. Een hond voelt waarlijk geen enkel schuldgevoel, hoe dan
ook, voor het graven in de tuin of het eten van dingen die het niet verondersteld
wordt aan te raken. In plaats daarvan leren honden dat als zij er "schuldig"
uitzien, dat hun menselijke zorgdrager dan sneller kalmeert, sympathie voor hen
heeft, en wederom meer liefdevol is.
Velen
van jullie leerden ook dat als je schuldgevoel bezigt, je in minder
moeilijkheden zult zijn. Toen je jonger was, leerden velen van jullie dat het
steeds maar weer verontschuldigen, of je hoofd laten hangen in schaamte, dat
een ontstelde ouder dan zou verzachten of een straf zou minimaliseren. Jullie
leerden dat het je schuldig voelen de mensen kalmeerde die boos op jullie
waren. En dus, zelfs in jullie harten, is het schuldgevoel een aangeleerd
gedrag, behalve zoals wij aangehaald hebben bij zeldzame gelegenheden wanneer
het op een natuurlijke manier en voor een goede reden naar boven komt.
Dus
de volgende keer dat jij je schuldig voelt, stop. Vertel jezelf dat het geen
zonde is om mens te zijn. Vertel jezelf dat het enige wat God van jou in dit
moment eist is om te leren. Schuldgevoel dient zelden een doel. In plaats
daarvan dierbaren, leer van jullie gedragingen. Wees mededogend voor jezelf
wanneer je een waargenomen "vergissing" maakt. Jij bent een prachtige
stralende ziel, zonder enige twijfel. Nochtans, moeten jullie ook leren om
vrede te sluiten met jullie humaniteit en het omhelzen om het te transformeren.
God
Zegent Jullie! Wij houden heel veel van jullie.
-- De Engelen
-- De Engelen
Ann's Bericht - Geen Schuldgevoel
Hallo
Allemaal!
Soms
omvat het bereiken van de volgende stap in onze ontwikkeling het oversteken van
een paar rotsachtige gebieden in ons bewustzijn. Ik heb gebeden om Gods genezende
liefde en energie op altijd uitbreidende manieren te channelen, en ik weet dat
dit betekend dat ik wat voor illusies dan ook op moet ruimen die mij me
onverdienstelijk laten voelen of ongeschikt daarvoor. Water kan niet helder
stromen door een aangekoekte pijp en zuivere spirituele energie kan niet
gemakkelijk door een ziel heen stromen die zich nog steeds vastklampt aan alles
minder dan liefde. Zoals ik vaak gezegd heb, is spirituele groei niet voor de
lafhartigen.
Een
paar weken geleden bad ik voor de worteloorzaken van wat voor spanning dan ook
in mijn lichaam om blootgelegd te worden, aan mij getoond te worden, en te genezen.
Oude verzadigde tranen kwamen naar boven. De engelen vertelden mij dat ik
schuldgevoel nog steeds toestond om mij te plagen. "Schuldgevoel? Waarover
dan?" vroeg ik. Ik kon me niets voorstellen. "Allerlei dingen,"
antwoorden zij. Ik kon het niet zien. "Laat het me dan zien,"vroeg
ik, en herinnerde me op het laatste moment eraan toe te voegen, "vriendelijk
alsjeblieft."
Het
volgende, door een vermakelijkheid aan misverstanden, welke half gegidst waren,
miste ik een afspraak die ik echt wilde. De volgende woensdag verschuldigd aan
een tijdelijke afleiding, reed ik achteruit tegen een andere auto aan in een
parkeergarage. In beide gevallen, was mijn automatische reactie om me vreselijk
te voelen voor de bezorgde overlast van een ander menselijk wezen. Ik leef
ervoor om mensen te verheffen, niet hun dagen in de war te schoppen.
"Ontmoet jouw schuldgevoel Ann," stelden de engelen vriendelijk voor.
Ik heb geen schuldgevoel gehad over vergissingen die alleen mijn leven
beïnvloeden, maar ik zag duidelijk hoe ik schuldgevoel koesterde over
"vergissingen" van mij welke anderen negatief beïnvloeden.
Ik
zag het. Ik stopte het, en bad voor overvloedige zegeningen voor de betrokken
zielen in mijn "vergissingen," beide die niet meer barmhartig,
vriendelijk, mededogend en begrijpend hadden kunnen zijn. In feite heb ik veel
mindere liefdevolle wisselwerkingen met mensen gehad die ik geholpen heb. In deze
beide gevallen, stonden zij mijn "vergissing" niet toe om hun dag te
ruïneren. Verder, bleek de auto reparatieplaats 3 km van huis verwijdert te
zijn. Het taxeren nam een half uur. De verzekeringsmaatschappij behandelde
alles verder, inclusief mijn huurauto, en anders dan een prijzige aftrek welke
ik gewoon op tijd zal voldoen, nam het volledige incident minder dan het totaal
van twee uren van mijn leven. Schuldgevoel zou mij voortgestuwd hebben in/naar
idiote mentale drama's. Het gewoon afhandelen van de zaken was gemakkelijk.
God/de
Bron geeft diepgaand om elk en iedereen van ons. Wanneer de dingen er
"niet goed" uitzien, kijk nogmaals. Kijk naar jouw gebeden, jouw
intenties. Misschien is er iets te leren van deze zogenaamde
"vergissingen" en "misstanden". Ik houd er nog steeds niet
van om andere mensen overlast te bezorgen. Ik zou nog steeds liever geen, wat
wij noemen, "vergissingen" willen maken, maar ik heb vrij duidelijk
gezien dat het schuldgevoel dat ik gewoon was automatisch te betreden niet
alleen onnodig was, maar ook hoogst onproductief. Het is beter om te leven, te
leren, en verder te gaan en mijn kostbare energie te bewaren voor het meer goed
doen in de wereld. Het is beter om schuldgevoel niet mijn licht te laten
dimmen. Leef, leer en ga verder. En een
beetje van mijn humor van de engelen - één van mijn grootste favorieten….
"Ann, als je in het toilet staat…, spoel dan niet door!"
Dus
de volgende keer dat je begint schuldgevoel te gebruiken, stop het. Vraag jezelf
eenvoudig, "Wat is het dat ik hier heb te leren?" Maak je zelfs niet
druk om te analyseren waarom jij je schuldig voelt, en of jij je nu wel of niet
schuldig zou moeten voelen, enzovoorts. Dat kan jou van de werkelijke kwestie
afleiden, welke simpel is. "Wat leerde ik?" En wanneer de lessen
geleerd zijn, feliciteer jezelf. Vier feest! Je kwam gewoon een klein beetje
dichterbij aangaande de waarheid van jouw ziel … vrij van schuldgevoel.
Heb
een gezegende week,
Ik houd van jullie allemaal,
Ann
Ik houd van jullie allemaal,
Ann
Vertaling:
Cobie de Haan - http://www.denkmetjehart.blogspot.nl/
©Ann
Albers, All Rights Reserved - http://www.visionsofheaven.com/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten